Week 1 en 2

Bonjour à tous!

Het is nu ruim 2 weken geleden dat ik arriveerde op La Réunion, dus hoog tijd voor een update! De vliegreis was goed verlopen, ik had mijn stressvolle overstap in Parijs netjes gehaald en we zijn niet neergestort ;-) Het eten was echter wel misselijkmakend smerig. Ik zat tijdens de lange vlucht naast een vriendelijk Frans echtpaar dat op bezoek ging bij hun dochter in La Réunion. Helaas ging het gesprek nogal moeizaam, omdat zij geen Engels spraken en mijn Frans diep weggezakt is :-P

En toen landden we zaterdagochtend 2 februari om 7:15 (3 uur later dan in NL) op het vliegveld van Saint-Denis, de ‘hoofdstad’. Toen ik uit het vliegtuig stapte werd ik meteen overvallen door de enorme hitte en vochtigheid. Hoewel het door de cycloon net zo bewolkt was als in NL kreeg ik toch meteen een vakantiegevoel door het mooie landschap en de palmbomen overal :-) Met de bus reed ik van het vliegveld naar het centrum van Saint-Denis, en daar begon de zoektocht naar mijn hotel. Natuurlijk was mijn kaart van het eiland niet gedetailleerd genoeg en stond de straat van het hotel er niet op, dus na een paar minuten rondgelopen te hebben, besloot ik toch maar iemand de weg te vragen :-P Gelukkig was mijn Frans hiervoor wel goed genoeg en liep ik daarna in één keer goed naar het hotel. Ik schaamde me wel enorm, ik zag er echt uit als een stomme toerist met 2 dikke tassen en een veel te grote koffer en ik was kletsnat van het zweet (waarom had ik ook alweer een dikke trui meegenomen..?) Omdat het nog ochtend was kon ik de hotelkamer nog niet in, maar moest ik tot 12:00 wachten. Gelukkig mocht ik mijn bagage (en trui) wel zolang in het hotel laten en kon ik zelf wat gaan rondlopen in de stad. Op een gegeven moment kwam ik een leuk parkje tegen en ging hier een tijd zitten niksen en rondkijken. Erg leuk, overal zag ik exotische vogels, hagedissen en vlinders :-) Na nog een tijdje rondgelopen te hebben, keerde ik om 12:00 weer terug naar het hotel en heb tot aan de volgende dag geslapen.

Zondagochtend merkte ik tot mijn schrik dat ik hartstikke verkouden was geworden, dus dat was een heel vervelende combinatie van zweten, hoesten en snotteren. En dan met al die bagage zeulen en Frans hakkelen. Alsof ik nog niet genoeg voor gek liep daar :-P Uiteindelijk wel de goede bus naar La-Saline-les-Bains gepakt, het plaatsje waar het kantoor van GLOBICE zit en waar ik maandag moest beginnen.

Even een intermezzo met wat meer info over GLOBICE, waar ik stage loop: GLOBICE (http://www.globice.org/) staat voor Groupe Local d’OBservation et d’Indification des CEtaces (een woordspeling: de globicéphale is de Indische griend, Globicephala macrorhynchus). Deze organisatie inventariseert de walvis- en dolfijnsoorten (cetaceëen)die rond het eiland voorkomen en doet uitgebreid onderzoek naar de Indo-Pacifische tuimelaar (Tursiops aduncus), bultrug (Megaptera novaeangliae), langsnuitdolfijn (Stenella longirostris) en potvis (Physeter macrocephalus). Ikzelf ga meewerken aan het potvisproject, oftewel ‘projet cachalot’. Hierbij wordt onder andere een foto-identificatiecatalogus aangelegd met foto’s van staartvinnen. Individuele potvissen kunnen namelijk herkend worden aan hun staartvin (en in mindere mate aan de rugvin). En als individuen op zee herkend kunnen worden, kunnen we meer te weten komen over hun sociale structuur (welke individuen groepen vormen bijvoorbeeld) en verspreiding. Verder worden er tijdens veldwerk geluidsopnames gemaakt. De potvissen produceren naast de klikjes van hun sonar ook allerlei andere klikpatronen, een beetje Morsecodeachtig. Deze klikpatronen, de zogenaamde coda’s, worden gebruikt voor communicatie met soortgenoten, en verschillende groepen potvissen hebben verschillende ‘dialecten’. Het doel is om de opgenomen coda’s te beschrijven en te vergelijken met coda’s van potvissen uit andere gebieden. Verder kan met de foto-identificatiecatalogus gekeken worden of coda’s per individu verschillen, als bij de geluidsopnames ook foto’s zijn gemaakt van het individu.

Zo, weer terug naar het reisverslag! In La Saline was het ontzettend zonnig en heet, en er waren nauwelijks beschaduwde plekjes te bekennen. Ik had op internet gezien dat er veel hotels en vakantieappartementen in (het kleine) La Saline te vinden waren, dus ik had niet meer de moeite genomen om iets van te voren te boeken (niet dat ik daar überhaupt de energie voor had die zaterdag). Héél erg stom, want ik vond natuurlijk niet direct iets, en ik liep dood te gaan in de hitte met die verkoudheid en zware koffer en tassen. Ik voelde me erg ellendig op dat moment, maar gelukkig vond ik een restaurantje waar ik wat kon eten en drinken. Toen ik weer wat bijgekomen was, vervolgde ik mijn zoektocht naar een hotel. Ik had trouwens ook met mijn stagebeleidster bij GLOBICE, Violaine, afgesproken dat ik haar zou bellen als ik goed in La Saline was aangekomen. Dit leek me een goed moment om dat te doen, want misschien wist zij een hotel voor me. Helaas kwam ik er toen achter dat ik in La Réunion helemaal niet kan bellen met mijn telefoon! :-O Maar hierover later meer. Ik liep maar weer verder en dit keer vond ik een appartementencomplex dat ik ook op internet had gezien. Dit zat uiteraard al vol, maar de eigenaars (een Chinese man en vrouw) waren wel ontzettend lief en hebben voor me naar een ander vakantiecomplex gebeld waar wel nog plaats was, en die man is zelfs met me meegelopen daar naartoe. Dit complex heette ‘R’marine’ en hier zat ik voor een week in een studiootje met eigen keuken, badkamer en balkon, erg luxe. Er was ook een zwembad :-) Wel enorm duur (360,- euro per week), dus ik moest nu echt snel een kamer vinden! Verder hadden mijn buren minstens 3x per dag erg luide seks (‘oui, oui, OUI!’, ‘ahhhh mon chéri!’ etc. Geen grap.) dus nog een extra reden om hier snel weg te willen :-P

R’marine lag op 5-10 minuutjes lopen van het kantoor, dus dat was handig op maandagochtend. Ik ontmoette Violaine voor het eerst, een ontzettend aardige vrouw. Zij vertelde wat meer over de organisatie en legde me een beetje uit wat de bedoeling was van het onderzoek. De eerste week zat ik telkens maar een halve dag op kantoor en was ik de rest van de tijd bezig met een kamer zoeken, erg stressvol. Ik had op ontzettend veel kameradvertenties gereageerd, in het Frans nota bene, maar helaas weinig reacties. Sowieso waren het allemaal kamers die eigenlijk te ver van La Saline lagen… Oh ja en één reactie was van een vies oud mannetje :-P Op vrijdag ging ik naar een veelbelovende kamer kijken in Le Port, dat ligt op 1 uur met de bus vanaf La Saline. Dit was een ‘colocation’ met 2 aardige meiden van 25, Pauline en Audrey, en een golden retriever. Hoewel Pauline helemaal geen Engels sprak en Audrey’s Engels van hetzelfde niveau was als mijn Frans, konden we toch communiceren :-P Zaterdag zouden ze me mailen of ik de kamer kreeg.

Die vrijdagavond om 19:00 was er een bijeenkomst van GLOBICE in Saint-Gilles, waar alle huidige en vroegere vrijwilligers en medewerkers van GLOBICE aanwezig waren, en dat waren er veel! En Violaine riep nog even om dat ik een kamer zocht in La Saline, dus heel veel mensen gingen nu voor me rondvragen en zoeken, erg fijn! En ik kreeg ook meteen de email-adressen van een paar leden waar ik zolang zou mogen logeren als ik na deze week nog geen kamer had gevonden! Dus ik was meteen al wat optimistischer :-) Na een lange powerpoint-presentatie over het onderzoek van het afgelopen jaar gingen we met z’n allen avondeten om 21:30 :-P Daarna werd ik thuisgebracht door een aardige vrijwilliger van GLOBICE, Frédéric, omdat hier blijkbaar na 19:30, 20:00 geen enkele bus meer rijdt. Weer wat geleerd.

Zaterdag besloot ik dat het tijd was om eens te gaan snorkelen! Ik was al een keer naar het strand geweest en gaan zwemmen, maar nu had ik speciaal zwemvliezen gekocht en masker en snorkel had ik zelf meegenomen van thuis. Het snorkelen was echt geweldig, ik had bijna spijt dat ik de vorige keer alleen maar was gaan zwemmen!! Als je 2 meter het water in liep en je hoofd onderwater stak, zag je al allemaal mooie vissen rondzwemmen. Nog wat verder in de lagune lagen de riffen, en dat was helemaal prachtig. Helaas was mijn zonnebrandcrème niet zo watervast als gedacht en heb ik veel langer in het water gelegen dan gedacht, met als resultaat dat mijn hele achterkant gruwelijk verbrand was. Zitten heeft nog nooit zo’n pijn gedaan :-P

Zaterdagavond belde Laurent, een actief lid van GLOBICE, me op met de mededeling dat hij het nummer had van een vrouw die misschien een kamer voor me had in La Saline! Dat was natuurlijk geweldig nieuws, dus na een gesprek in het Frans van te voren te hebben opgeschreven, probeerde ik meteen te bellen. Natuurlijk niet met mijn eigen telefoon want daar kon ik niet mee bellen (wel gebeld worden, erg vaag), maar met de telefoon beneden in de gang. De eigenaar van R’marine had me verteld dat de telefoon gewoon mijn creditcard zou accepteren, maar dat deed dat ding dus niet. Toen liep ik maar de straat op, want ik wist dat bij de bushalte in La Saline een telefooncel stond. Wat bleek: hetzelfde soort apparaat dat mijn creditcard niet accepteerde. Dat was overmacht, dus ik gaf het maar op voor die dag. Ik had inmiddels een mailtje van Pauline en Audrey dat ik de kamer kon hebben voor een maand (van 10 februari tot en met 10 maart), dus ik had ze gemaild dat ik de kamer graag wilde omdat ik op zondagochtend uit het vakantieappartement moest.

Omdat het erg lastig was om met al mijn spullen met de bus naar Le Port te moeten, werd ik zondagochtend door Audrey met de auto opgehaald, erg lief. Het bevalt hier goed, al is de lange busrit met overstap wel een beetje vervelend. In het begin was het voor mij één grote chaos met de bussen, er zijn hier namelijk meer verschillende busmaatschappijen dan in NL volgens mij! Omdat het een dure grap werd om iedere dag losse kaartjes te kopen, heb ik uiteindelijk een maandabonnement voor de ‘Car Jaune’ gekocht, gele bussen (zoals de naam al zegt) die over het hele eiland rijden. Grappig detail is dat je in deze bussen hard in je handen moet klappen als je wil dat de chauffeur bij de volgende halte stopt :-P

Maandag was Laurent op kantoor en toen ik hem het verhaal van de vervloekte telefoons vertelde, heeft hij voor me naar die vrouw in La Saline gebeld :-) Volgende week kan ik naar de kamer komen kijken. Woensdag zat ik in eerste instantie lekker rustig op kantoor, toen Laurent me belde met het nieuws dat er een potvis was gesignaleerd!! Er zou een groepje van GLOBICE uitvaren vanaf Saint-Gilles en ik kon mee, maar dan moest ik wel over 20 minuten daar in de haven staan! Dus ik liet praktisch alles uit mijn handen vallen en ben naar de bushalte gerend, maar uiteraard had ik de bus net gemist en zou de eerstvolgende pas over een half uur komen. Met hangende pootjes terug naar kantoor: dacht het niet, dus toen zat er maar een ding op: liften! Ik had nog nooit gelift en zou het normaal ook niet doen, maar nu was het gewoon even nodig. Gelukkig werd ik binnen 2 minuten opgepikt door een aardige Franse meneer met 2 kleine kindertjes. De man was zelf een surfer dus erg geïnteresseerd in mariene biologie. Het was overigens een leraar Engels, dus ik hoefde het hele verhaal voor de verandering eens niet in hakkelend Frans te vertellen :-D

Toen ik op de afgesproken plaats in de haven van Saint-Gilles aankwam, was er niemand te bekennen. Ik baalde als een stekker, want ik dacht dat ze al weg waren. Uiteindelijk bleek gewoon dat ik de eerste was :-P Met 4 meiden en een jongen voeren we uit op een kleine zodiac, echt heerlijk dat gestuiter over het water! Na een hele tijd varen zagen we een groep van die toeristische boten voor walvissafari’s, dus we dachten dat we de potvis gevonden hadden, maar uiteindelijk bleken het ‘alleen maar’ een paar dolfijnen te zijn :-P Na nog langer varen was het wel raak: we zagen een spuitwolkje in de verte! Het was inderdaad de potvis, maar hij was erg schuw en verdween vrij snel. Daarna zagen we hem een hele tijd niet, tot er weer ergens anders een spuitwolk gezien werd. Dit keer heel erg rustig eropaf, en nu konden we hem wat beter bekijken. Vervolgens verdween hij echt, en begonnen we aan de terugweg. Na een tijd zagen we wéér een spuitwolk, en dit bleek een andere potvis te zijn dan die eerste! Twee potvissen en een groep tuimelaars gezien dus, echt super!! Door alle opwinding echter vergeten in te smeren en wederom verbrand, van voren dit keer, dus nu was ik tenminste helemaal rood :-P

Donderdag en vrijdag weer rustige kantoordagjes, en vrijdagmiddag zou ik met mijn huisgenootjes naar de markt in Saint-Paul gaan. We hadden in eerste instantie om 14:00 op het busstation afgesproken, maar toen ik daar was belden ze me op dat ze al op de markt stonden. Ik kon alleen door het lawaai niet zo goed horen waar ze precies stonden (en het was natuurlijk Frans), dus ik liep naar de plaats die ik dacht dat ze beschreven hadden, maar daar waren ze niet. En die markt/braderie was echt ENORM dus het was zoeken naar een speld in een hooiberg. Na een uur rondgebanjerd te hebben gaf ik maar op en ben ik met de bus teruggegaan naar Le Port. Achteraf bleek ook nog dat ze waarschijnlijk wel al die tijd op die plaats hadden staan wachten waar ik was geweest, maar dat we er elkaar gewoon zijn misgelopen. Jammer!

Zaterdag (gisteren dus) was mijn eerste geplande boottocht! We zouden om 7:00 vertrekken vanuit de haven in Saint-Leu, dus voor mij betekende dat om 4:00 opstaan :-P Tja, je moet er wat voor over hebben. Hoewel de bussen hier ’s avonds niet rijden, rijden ze wel erg vroeg in de morgen, dus dat was geen probleem. In het begin van het uitje (‘sortie’) een groep langsnuitdolfijnen gezien, de beroemde ‘spinner dolphins’ die die mooie sprongen maken waarbij ze om hun lengteas draaien :-D Heb zelfs een paar fotootjes weten te scoren (maar niet van de sprongen). Erg moeilijk met een normale camera, ze zijn zo snel! Behalve vliegende vissen en mooie witte keerkringvogels de rest van de sortie niks meer gezien, maar tussendoor wel nog even lekker gezwommen. Het is echt heel mooi hoe helder het water hier is, ik kon de bodem op 10 meter diepte gewoon zien. Geen verbrandingen dit keer, heb om de 10 minuten ingesmeerd met factor 50. En na een drankje te hebben gedaan in Saint-Leu gingen we voldaan weer naar huis :-)

Zo lieve mensen, nu zijn jullie weer volledig op de hoogte! Wees gerust, ik denk niet dat de volgende update weer zo’n lang verhaal wordt ;-)

Beaucoup de bisous, ik mis jullie!!